Afasie is een verworven taalstoornis die ontstaat na een hersenletsel (bv. herseninfarct of -bloeding, trauma, hersentumor, neurodegeneratieve aandoening…) in de linkerhemisfeer. Hierdoor kunnen problemen ontstaan met het spreken, begrijpen, lezen en/of schrijven.
Dysartrie is een verworven spraakstoornis die ontstaat door beschadiging aan het zenuwstelsel. De spieren die instaan voor de spraakbewegingen worden hierdoor aangetast. Dit kan leiden tot problemen met de ademhaling, stemgeving, resonantie en articulatie. Een dysartrie kan de spraakverstaanbaarheid en de natuurlijkheid van de spraak beïnvloeden.
Spraakapraxie is een verworven spraakstoornis ten gevolge van een hersenletsel waardoor een probleem ontstaat in de programmering van de spraakbewegingen. Dit leidt tot problemen met het doelbewust uitspreken van klanken, woorden en zinnen. Een spraakapraxie kan de spraakverstaanbaarheid, vloeiendheid en natuurlijkheid van de spraak beïnvloeden.
Recente onderzoeken tonen aan dat letsels in de
rechterhemisfeer eveneens tot communicatieproblemen kunnen leiden. Deze uiten
zich echter anders dan de taalstoornissen bij afasie en worden veelal
omschreven als cognitieve communicatiestoornissen.
Slikstoornissen kunnen het gevolg zijn van een niet-aangeboren hersenletsel (bv. herseninfarct of -bloeding …) of een neurodegeneratieve aandoening (bv. ziekte van Parkinson, multiple sclerose…). Hierdoor ontstaan problemen met het veilig en efficiënt slikken van vloeistoffen en voeding.
Een perifere aangezichtsverlamming ontstaat door beschadiging van de zevende hersenzenuw, de nervus facialis. Hierdoor worden de spieren van het aangezicht volledig of gedeeltelijk aangetast. Dit kan leiden tot problemen bij het drinken, eten en spreken. Ook de mimiek verandert.